(in.cul.pe)
a2g.
1. Que não é culpado; INOCENTE
[F.: in-2 + culpa, por analogia com adj. como incólume (< lat. incolumis, e), imberbe (< lat. imberbis, e), indene (< lat. indemnis, e), infirme (< lat. infirmis, e), inube (< lat. innubis, e) e inerme (< lat. inermis, e.). Hom./Par.: inculpe (a2g.), inculpe (fl. de inculpar).]